|
هر چه بادا باد گاهی‌وقت‌ها ما آدمها چیزهایی را فراموش می‌کنیم که خیلی خوبه:
فراموش می‌کنیم سنگلاخ‌های مسیری را که آمده‌ایم،
فراموش می‌کنیم بی‌عدالتی‌هایی را که در حق‌مان شده است،
فراموش می‌کنیم ناکامی‌ها و شکست‌هایی را که بر ما تحمیل شده است، به‌شرط آن‌که طعم موفقیت در کام‌مان چنان دلچسب، شیرین و گوارا باشد که فرصت اندیشیدن به تلخی‌ها پیش نیاید.
گاهی‌وقت‌ها ما آدمها چیزهایی را فراموش می‌کنیم که خیلی بده:
فراموش می‌کنیم که رسیدن به ساحل امن موفقیت، تنها درگذر از دریای مواج و پرتلاطم زندگی ممکن بود،
فراموش می‌کنیم که تنها تحمل خارهای گل، این فرصت را فراهم ساخت تا مشام خود را از عطر گل سیراب سازیم،
فراموش می‌کنیم که صبر و شکیبایی، کلید طلایی دروازه گلستان کامیابی‌ست.
گاهی‌وقت‌ها ما آدمها چیزهایی را فراموش نمی‌کنیم که خیلی خوبه:
فراموش نمی‌کنیم که امید، همواره نویدبخش نیل به اهداف والای ما بوده است،
فراموش نمی‌کنیم دستان پرمهری را که در این مسیر نورانی اما نه‌چندان سهل، پیوسته به‌سوی‌مان دراز بوده‌اند و بی‌هیچ چشم‌داشتی، انتظار ما را می‌کشیده‌اند،
فراموش نمی‌کنیم دعاهای خیری را که روز و شب، بدرقه‌ی راه‌مان بود تا به سرمنزل مقصود برسیم.
گاهی‌وقت‌ها ما آدمها چیزهایی را فراموش نمی‌کنیم که خیلی بده:
خیر، دستم به قلم نمی‌رود تا آنها را در قالب واژگانی که تنها رسالتِ بیان زیبایی‌ها را دارند، عرضه کنم، پس تنها تلنگری در آخر .....
بیاییم امید به درخشش و روشنایی را هرگز فراموش نکنیم و تاریکی را تنها ابزاری برای سنجش درجه روشنایی بدانیم و بس.
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  كاش مي شد كه پريد ، كاش مي شد كه مثل جوجه اردك زشت ، قو شد يك قوي سپيد . آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
