|
هر چه بادا باد
هرچه شكفتم تو نديدي مرا رفتي و افسوس نچيدي مرا ماندم و پژمرده شدم ريختم تا كه به دامان تو آويختم دامن خود را متكان اي عزيز اين منم اي دوست به خاكم نريز واي مرا ساده سپردي به باد حيف كه نشناخته بردي ز ياد همسفر بادم از آن پس مدام مي گذرم بي خبر از بام و شام مي رسم اما به تو روزي دگر پنجره را باز گذاري اگر پنجره را باز گذاري اگر نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  كاش مي شد كه پريد ، كاش مي شد كه مثل جوجه اردك زشت ، قو شد يك قوي سپيد . آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
