مرا از ياد خواهي برد
مرا از دست خواهي داد
مرا با اين همه غربت به دست باد خواهي داد
پس از چندي فراموشي
دوباره ياد خواهي كرد
عجب خار و خسي را باد با خود برد
هواي سينه ات را باد خواهي كرد
و من در گوشهاي باد خواهم گفت
همان بهتر كه خاري را نبيند خاك
چقدر از خاك تا افلاك نزديك است
زماني كه نباشد حجم خاشاكي بروي خاك
نظرات شما عزیزان: