|
هر چه بادا باد هميشه اين حرفهاست كه مي سوزاند ،و همين حرفهاست كه زود تر از هرچه هست به حاشيه كشيده مي شود و كم كم گم مي شود كاش حرفي داشتيم تا برايمان فاصله را كوتاه كند و بين مان هميشه گانه ها را به ارمغان بياورد . كاش كاش كاش اي كاش
قدمان بهم نرسيد اما بارها صدايمان و افقي از فكر را در يك سطح ديديم غرور را داشتيم اما به اشتباه در لحظه اي كه همديگر را داشتيم
و بارها زير پا گذاشتيم در زماني كه ديگر همديگر وجود نداشت
بارها پرسيدم اشتباه در كجاست و هميشه پيش از رسيدن به جواب ، انعكاسي از سوالم با سرعت كمتري از كنارم مي گذشت و تكرار مي كرد ، اشتباهمان در كجا بود .؟؟ و من با چشمان پف آلود و لبخندي لرزان ، بغضي را هر بار مخفي ميكنم .و با خود ميگويم تا كجا ؟؟؟؟؟؟ نمي دانم
من مي ترسم مي ترسم ترسم رسم مي شود هر بار سم مي شود هر بار كاش خفه مي شدم اينبار
پاسخها زياد است و سوالها هم اما پاسخ دهندگان و پرسش شوندگان هر دو تنها ايستاده و نگاه مي كنند و منتظرند تا ديگري خطا كرده و تسليم شود. نفسها حبس مي شود هر بار و نام اين ايستادگي توان و غرور و است و بلاي جان هميشه پنهان . اي واي اي واي اي واي من خسته ام خسته ام نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  كاش مي شد كه پريد ، كاش مي شد كه مثل جوجه اردك زشت ، قو شد يك قوي سپيد . آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
