|
هر چه بادا باد تکيه اش بر درخت ، نگاهش غمگين ، لبهايش پر از زمزمه ، در ژرفاي وجودش غوغايي بود . افکارش پريشان بود . از دين هم زده شده بود .لري که در ظهر عاشورا نهار نذري گيرش نيامده بود . نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  كاش مي شد كه پريد ، كاش مي شد كه مثل جوجه اردك زشت ، قو شد يك قوي سپيد . آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
